Oszustwa adwentystów o Dekalogu i księdzu Jakubie Wujku
Polscy Adwentyści Dnia Siódmego od wielu już lat zwodzą swoich słuchaczy i czytelników informacją, że jezuita ks. Jakub Wujek (zm. 1597) miał taki podział Dekalogu, jaki oni podają w swych publikacjach.
Pierwszy rodzaj adwentystycznej manipulacjiade
W swym czasopiśmie Znaki Czasu z marca 1994 roku na stronie 20 adwentyści zamieścili Dekalog według Pisma Świętego w przekładzie ks. Jakuba Wujka.
W nim ponumerowali przykazania według swojego uznania!
Wygląda to tak oto:
„I.
Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
II.
Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny…
III.
Nie będziesz brał imienia Pana, Boga Twego nadaremno…
IV.
Pamiętaj abyś dzień sobotni święcił…
(…)
IX.
Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu
X.
Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego, ani będziesz pragnął żony jego, ani sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnej rzeczy, która jego jest.
Dekalog według Pisma Świętego w przekładzie ks. Jakuba Wujka” (Znaki Czasu marzec 1994 s. 20).
Przykładowo księdzu J. Wujkowi adwentyści narzucili, jak widzimy, jako drugie przykazanie, treść ze słowami: Nie uczynisz sobie obrazu rytego… (Wj 20:4).
A przecież ksiądz J. Wujek uczył, jako katolik, że te słowa są dalszą częścią przykazania pierwszego: Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. (Wj 20:3).
Jakże więc mógł on uczyć w XVI wieku tak, jak uczą dziś adwentyści?
Dalej w czwartym przykazaniu adwentyści narzucili księdzu J. Wujkowi taką oto treść z Dekalogu: Pamiętaj abyś dzień sobotni świecił… (Wj 20:8).
Podobnie uczyniono w książce pt. Droga do Chrystusa (1998 s. 161, PDF 2002).
Tymczasem Kościół Katolicki i ks. J. Wujek nauczają, że to jest treść trzeciego przykazania, a nie czwartego.
W swojej sztandarowej książce pt. Wielki bój (2001, s. 298, PDF), adwentyści tak napisali o ks. J. Wujku:
„Czwarte przykazanie dekalogu w przekładzie ks. Jakuba Wujka brzmi następująco: »Pamiętaj abyś dzień sobotni święcił…« [Wj 20:8]” (por. też wersja papierowa Wielki bój 1983 s. 336).
Kościół Katolicki, a tym bardziej ks. J. Wujek, nie uważał, że to przykazanie jest czwartym, ale trzecim.
Jeśli chodzi o kwestię obchodzenia szabatu (soboty), to problematykę tą opisaliśmy w innych naszych artykułach i nie będziemy tu powtarzać tego zagadnienia, ale odsyłamy zainteresowanych do poniższych tekstów:
Czy „Dniem Pańskim” chrześcijan powinien być szabat?
http://www.piotrandryszczak.pl/dzien_panski_czy_szabat.html
Czy Chrystus odpoczywał w szabat?
http://www.piotrandryszczak.pl/arty/adwentysci/czy-chrystus-odpoczywal-w-szabat.html
Niedziela „Dniem Pańskim” chrześcijan. Polemika z nauką adwentystów i innych sabatarian
http://www.piotrandryszczak.pl/niedziela_dniem_panskim.html
Pod dziesiątym przykazaniem adwentyści narzucili księdzu J. Wujkowi dwa połączone przykazania: dziewiąte i dziesiąte [Wj 20:17] (patrz powyżej Znaki Czasu marzec 1994 s. 20).
A przecież Kościół Katolicki dawno już te dwa przykazania odczytuje tak, jak podaje Księga Powtórzonego Prawa:
„Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego.
Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego” (Pwt 5:21, Biblia Tysiąclecia).
Są to więc dla nas dwa przykazania (dziewiąte i dziesiąte) i tak rozumiał to też katolik ks. J. Wujek.
Szerzej te zagadnienie opisaliśmy w artykule pt. Dekalog – podział przykazań według Kościoła Rzymskokatolickiego.
http://www.piotrandryszczak.pl/polemika2/dekalog-podzial-przykazan-wedlug-kosciola-rzymskokatolickiego.html
Widać z tego, że adwentyści nieuczciwie, czy wręcz kłamliwie, przedstawiają naukę ks. Jakuba Wujka, który był katolikiem i który nauczał tak jak Kościół Katolicki, a nie tak jak adwentyści, którzy w jego czasach nie istnieli.
Tą samą manipulacją posłużyli się adwentyści w kolejnym swoim czasopiśmie pt. Znaki Czasu z września 1998 roku na stronie 20.
Również w Znakach Czasu z czerwca 2016 roku na stronie 8 kolejny raz oszukano czytelników narzucając ks. Jakubowi Wujkowi adwentystyczny podział przykazań.
Fotokopie tych publikacji pokazuje Piotr Andryszczak w swoim artykule pt. Adwentyści Dnia Siódmego Manipulacja obrazem – Dekalog.
http://piotrandryszczak.pl/adwentysci-dnia-siodmego-manipulacja-obrazem-dekalog.html
Ten rodzaj manipulacji znajdziemy w dziesiątkach adwentystycznych publikacji. My przytoczyliśmy tu tylko trzy czasopisma oraz dwie książki i w nich widać o co chodzi adwentystom.
Z tego zauważalny jest wniosek, że według adwentystów ani jedno przykazanie przekazane przez ks. J. Wujka nie jest zgodne co do numeracji (i nie tylko) z tym, czego naucza Kościół Katolicki.
Gdyby ks. J. Wujek dziś żył, to kto wie czy nie wytoczyłby adwentystom procesu sądowego za zniekształcanie jego nauki i nieuczciwe dzielenie za niego przykazań Dekalogu.
Trzeba tu dodać, że adwentyści narzucając ks. J. Wujkowi swój podział Dekalogu biblijnego pozbawiają numeracji poszczególne wersety z treści jego Biblii by tym wywrzeć dodatkową presję na swoich czytelnikach. Owszem, czasem podają ogólnie, że to fragment Wj 20:1-17 (choć nie zawsze to podają), ale zamiast numeracji wersetów stosują swoją numerację przykazań (patrz powyżej). Ciekawe, że na ogół adwentyści przytaczają treść z Księgi Wyjścia, a nie z Księgi Powtórzonego Prawa, która jest nam bliższa czasowo. Czemu nie konfrontują też obu tych wersji Dekalogu oraz nie przytaczają tekstu według greckiej Septuaginty, która jeszcze bliższa była pierwotnemu chrześcijaństwu. W oryginalnej grece mamy wyraźniejsze wskazanie w kwestii odczytania przykazań dziewiątego i dziesiątego.
Co pisał ks. Jakub Wujek o podziale przykazań Dekalogu?
Oryginalny tekst ks. J. Wujka z roku 1599 opublikowany jest w Internecie:
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=9662&from=&dirids=1
http://www.dbc.wroc.pl/dlibra/docmetadata?id=5616&from=publication
Te same słowa ks. J. Wujka z roku 1599, który poniżej przytaczamy, zawiera jego przekład z roku 1885. Zachowujemy oryginalną pisownię z tych Biblii.
Popatrzmy co ks. J. Wujek pisze w komentarzu do słów z Wj 20:3-4:
„Zkąd każdy obaczyć może, że to jest jedno przykazanie. Nie będziesz miał cudzych bogów przedemną: I nie uczynisz sobie ryciny i żadnego podobieństwa. Bo tu zakazuje tylko jednej rzeczy, to jest, chwalić cudzych bogów i podobieństwa ich, inaczej byłoby nie dziesięcioro, ale jedenaście przykazania Bożego przeciw jasnemu pismu. (Exod. 31. 34. Deut. 4. 9-10)” (patrz też Biblia Łacińsko-Polska czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego x. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T. J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego, biskupa łucko-żytomierskiego. Wydanie drugie. Tom 1. Warszawa 1885, s. 164).
Widać więc, że dla ks. J. Wujka, to co adwentyści uważają za dwa przykazania (i jemu narzucają w swoich publikacjach), to jedno przykazanie (pierwsze).
O Wj 20:17 ks. J. Wujek pisze w komentarzu następująco:
„17. Nie będziesz pożądał. To przykazanie rozdziela się na dwoje, bo dwu rzeczy zakazuje, i pożądania żony, a to jest dziewiąte przykazanie, i pożądania rzeczy cudzej, a to jest dziesiąte: tam zakazuje cudzołoztwa w pożądaniu myślą, a w tem łakomstwa w pożądaniu także myślą” (patrz też Biblia Łacińsko-Polska czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego x. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T. J. przełożonym na język polski. Wydanie X. S. Kozłowskiego, biskupa łucko-żytomierskiego. Wydanie drugie. Tom 1. Warszawa 1885, s. 164).
Widać więc, że dla ks. J. Wujka, to co adwentyści uważają za jedno przykazanie (i jemu narzucają w swoich publikacjach), to dwa przykazania (dziewiąte i dziesiąte).
Widzimy zatem, że ks. J. Wujek nie tylko nie potwierdza nauki adwentystów, ale wręcz pokazuje, że Kościół Katolicki i on zupełnie inaczej wierzyli niż dziś ci, co próbują się fałszywie na niego powoływać.
Ks. J. Wujek miał taki sam podział przykazań Dekalogu jak my dziś, a nie jak adwentyści.
Inny przekład ks. Jakuba Wujka (1962, bez przypisów) znajdzie zainteresowany także w Internecie:
http://www.madel.jezuici.pl/biblia/Biblia-Wujka-C.pdf
Drugi rodzaj adwentystycznej manipulacji
Prócz powyższego adwentyści przez całe lata podawali nieprawdę, iż Kościół Katolicki w swoim katechizmie zmienił treść przykazań, że zafałszował Dekalog biblijny, iż ukrywał go!
Oto jak E. White (zm. 1915), prorokini adwentystów, już na początku swej działalności opisywała rzekome fałszowanie Dekalogu, w co wmieszała szatana i Kościół Katolicki:
„Szatan postanowił pójść jeszcze dalej. Powiedział swoim aniołom, że niektórzy będą tak zazdrośni o prawo Boże, że nie będą mogli zostać schwytani w te sidła; dziesięć przykazań są tak jasne, że wielu będzie wierzyć, iż nadal obowiązują, i dlatego musi starać się, aby sfałszować tylko jedno z przykazań. Poprowadził wtedy swoich przedstawicieli, aby usiłowali zmienić czwarte przykazanie, czyli o Sabacie, w ten sposób odmieniając jedyne z dziesięciu, które ukazuje prawdziwego Boga, Stworzyciela niebios i ziemi. Szatan ukazał im chwalebne zmartwychwstanie Jezusa oraz powiedział, że Swoim powstaniem z martwych w pierwszy dzień tygodnia zamienił Sabat z siódmego na pierwszy dzień tygodnia. W taki sposób Szatan wykorzystał zmartwychwstanie, aby posłużyło jego celowi” (Wczesne pisma E. White 1997 s. 164-165; por. ten sam tekst Doświadczenia i widzenia oraz dary Ducha Warszawa 1930 [reprint 1990] s. 183).
„Tylko przez zmianę przykazań Bożych papiestwo mogło wynieść się ponad Boga. Kto świadomie zachowuje tak zmienione przykazania, oddaje cześć mocy, która tego dokonała. Tego rodzaju posłuszeństwo papieskim przykazaniom będzie znamieniem wierności wobec papieża zamiast Boga. Papiestwo ośmieliło się zmienić Boże prawo. Drugie przykazanie, zabraniające oddawania czci obrazom, zostało wykreślone z Dekalogu, zaś w czwartym zmieniono nakaz święcenia soboty na święcenie niedzieli – pierwszego zamiast siódmego dnia tygodnia” (Wielki bój E. White, 2001, s. 306, PDF; por. też wersja papierowa Wielki bój 1983 s. 345-346).
Również obecni adwentyści piszą podobnie:
„Gdybyśmy porównali wersję przykazań w ich brzmieniu biblijnym i wersję w ujęciu katechizmowym to okazuje się, że dostrzec można poważne zmiany. W wersji katechizmowej brak zupełnie przykazania drugiego dotyczącego oddawania czci wizerunkom, zmianie zasadniczej uległo przykazanie czwarte dotyczące święcenia Bożego dnia odpoczynku – siódmego dnia tygodnia – soboty. Aby jednak zachować dziesięć przykazań ostatnie podzielono na dwa i to tak niefortunnie że odczytywane indywidualnie przykazanie to nie ma sensu gdyż nie posiada czasownika nie mówiąc już o zastosowaniu trybu rozkazującego” (Apokalipsa A. Godek, Warszawa 1988, s. 201).
Dopiero w roku 2016 adwentyści przyznali nam pewne racje, choć nie przeprosili za swoje dotychczasowe okłamywanie ludzi:
„Do 1994 r. w większości katechizmów katolickich zamieszczano jedynie skróconą wersję dekalogu, czyli tzw. formułę katechetyczną, mająca służyć – jak się tłumaczy – łatwiejszemu zapamiętaniu przykazań. W Katechizmie Kościoła katolickiego z 1994 r. obok formuły katechetycznej zamieszczono pełną treść biblijnego dekalogu” (Znaki Czasu czerwiec 2016 s. 9).
Powyższe słowa adwentystów zamieszczone zostały zaledwie w przypisie artykułu i to drobnym drukiem (artykuł pt. Zmiany w Dekalogu, W. Polok).
Widzimy jakimi półprawdami do roku 2016 posługiwali się adwentyści. Sami piszą (dopiero od roku 2016!), że nie wszystkie katechizmy zawierały tylko „formułę katechetyczną”, ale niektóre miały też „pełną treść biblijnego dekalogu”. Nikt zatem nic nie fałszował.
Katechizmy skrócone (szczególnie dla dzieci), zawierały często właśnie tylko „formułę katechetyczną”, a te rozbudowane, również przed rokiem 1994, miały „pełną treść biblijnego dekalogu”.
Chciałoby się wierzyć, że swoich bredni o katolickim sfałszowanym Dekalogu biblijnym nie będą już powtarzać adwentyści, zwłaszcza po słowach ich lidera W. Poloka, choć jego przypisowa uwaga może być niezauważona przez jego współwyznawców. Patrz fotokopia:
http://piotrandryszczak.pl/adwentysci-dnia-siodmego-manipulacja-obrazem-dekalog.html
Oto przykładowe katechizmy (tylko jednego autora), które zawierają „pełną treść biblijnego dekalogu”, tak jak to nazywają adwentyści:
Katechizm życia chrześcijańskiego ks. J. Zieja 1949 s. 75-77 (podaje słowa Dekalogu z Wj 20 i Pwt 5 oraz formułę katechetyczną).
Zasady życia chrześcijańskiego ks. J. Zieja 1961 (wyd. 2; wydaniem pierwszym był powyższy katechizm z roku 1949) s. 62-64 (podaje słowa Dekalogu z Wj 20 i Pwt 5 oraz formułę katechetyczną).
Liturgia życia ks. J. Zieja 1975 s. 71-73 (wyd. 1) (podaje słowa Dekalogu z Wj 20 i Pwt 5 oraz formułę katechetyczną).
Zresztą Kościół Katolicki wcale nie musiał umieszczać w katechizmach pełnej treści biblijnego Dekalogu ze Starego Testamentu, gdyż wydaje on przez setki lat Pismo Święte, które zawiera te 10 przykazań (adwentyści w Polsce nie wydają Pisma Świętego).
Na dodatek chrześcijanie nie podlegają przykazaniom w takiej wersji, jak podał Mojżesz, ale takim, jak przekazał je nam Jezus Chrystus w Ewangeliach i Apostołowie w swych Listach.
Katechizm Kościoła Katolickiego (1994) na stronach 470-471 podaje w trzech kolumnach zestawienie Dziesięciu Przykazań. Zawarto w nim teksty z Wj 20:2-17, Pwt 5:6-21 i Formułę katechetyczną.
A co powiedzieć o tych oto słowach adwentystów:
„Aby jednak zachować dziesięć przykazań ostatnie podzielono na dwa i to tak niefortunnie że odczytywane indywidualnie przykazanie to nie ma sensu gdyż nie posiada czasownika nie mówiąc już o zastosowaniu trybu rozkazującego” (Apokalipsa A. Godek, Warszawa 1988, s. 201).
Otóż to co piszą adwentyści (chodzi im o słowa „Ani żadnej rzeczy, która jego jest”) dotyczy pewnie wyłącznie polskiego tekstu przykazań, bo na przykład w języku angielskim w dziesiątym przykazaniu na początku padają takie same słowa, jak w przykazaniu dziewiątym: „Nie będziesz pożądał…”
(9. You shall not covet your neighbor’s wife. – Nie będziesz pożądał żony bliźniego swego. 10. You shall not covet your neighbor’s goods. – Nie będziesz pożądał żadnej rzeczy bliźniego). To samo dotyczy oryginalnego tekstu łacińskiego i przekładu niemieckiego:
http://www.vatican.va/archive/ccc/index.htm
Po co więc adwentyści stosują taką nietrafioną argumentację, skoro dotyczy ona być może tylko jednego języka na całym świecie i to naszej staropolszczyzny?
Widzimy zatem, że adwentyści stosują nieuczciwe ‘argumenty’ w swoim dowodzeniu. Fałszują naukę katolicką powołując się kłamliwie na ks. Jakuba Wujka i katolickie katechizmy.
Na zakończenie informujemy, że szerzej omawiane kwestie opisuje w swych artykułach Piotr Andryszczak:
Adwentyści Dnia Siódmego oskarżają Kościół o fałszerstwo wszechczasów?
http://www.piotrandryszczak.pl/adwentysci-dnia-siodmego-oskarzaja-kosciol-o-falszerstwo-wszechczasow.html
Adwentyści Dnia Siódmego Manipulacja obrazem – Dekalog
http://piotrandryszczak.pl/adwentysci-dnia-siodmego-manipulacja-obrazem-dekalog.html
Adwentyści Dnia Siódmego „Zmanipulowany Dekalog” – aneks
http://piotrandryszczak.pl/adwentysci-dnia-siodmego-zmanipulowany-dekalog-aneks.html
