apologetyka

Modlitwa Jabesa jest często przytaczana podczas nauczania Witka Wilka w celu pobudzenia w słuchaczach marzeń , chęci posiadania i postawy roszczeniowej względem Pan Boga:

W dalszej części powyższego filmu, Witek Wilk pokazuje jak wygląda w zastosowanie takiej postawy w życiu codziennym opisując chorobę swojego syna. Po wielu wulgaryzmach wynikających ze stresowej sytuacji padają słowa: „Jeżeli syn mi nie wyzdrowieje tu teraz – natychmiast – to sam se jedź na ten Wielki Post”

Tak wygląda modlitwa prośby według Witka Wilka oparta na Jabesowym błogosławieństwie.

„Powiedz Bogu czego oczekujesz tylko z wiarą” – istnieje bardzo łatwa możliwość żądania od Boga znaku – wystawiania go na próbę oczekując czegoś co pozwoli uwierzyć w to że Jego słowa są prawdą. Gdy ten oczekiwany znak/cud nie nastąpi – oznacza to że wiara osoby proszącej jest niewystarczająca. W nauce Kościoła Katolickiego wskazuje się na depozyt wiary i Tradycję Ojców Kościoła które dają ogromne świadectwo tego, że nauczanie Kościoła nie jest oparte na legendach i przepisach, ale na wierze i rozumie „Fides et ratio”. Oczywiście ważne jest aby żadnej z tych rzeczy nie przeakcentowywać.

Uformowany Katolik wie, że nie człowiek kieruje Bogiem, nie Bóg podlega człowiekowi, lecz człowiek należy do Boga i podlega Jego woli.

Opis w którym pada żądanie od Boga poszerzania granic przekłada się na pokusę nieustannego bogacenia się które Wilk opiera na własnym przykładzie.

Niestosowne jest również nazywanie Jabesa – człowieka wyróżnionego w Księdze Kronik – gamoniem.

W podobnym tonie modlitwę Jabesa możemy usłyszeć w tym nauczaniu na przykładzie żądania cudu w wygranej w totolotka:

https://youtu.be/x8g6wxGYDeA?t=3m54s

Porzucenie utrapienia rozpoznane przez wiarę u osób wśród obecnych, które przyszły na spotkanie. Aby pozbyć się utrapienia, należy przyjść na modlitwę o uzdrowienie wewnętrzne prowadzoną przez ewangelizatora:

https://youtu.be/x8g6wxGYDeA?t=8m53s

Niepokojąca sugestia i manipulacja słowami psalmu 56 „W światłości wiecznej będę widział Boga”, która ma skreślać osobę wierzącą jako katolika z możliwości „oglądania” (poznania) Boga podczas życia na ziemi. Słowa z psalmu responsoryjnego „nie dają możliwości rozwoju tu na ziemi i przekreśla mnie jako katolika gdyż dopóki żyje nie zobaczę Boga”.

Również niestosowne jest sugerowanie błędów w doborze czytań z dnia mówiąc „Ktoś napisał nieprawdę”. Słowa w psalmie responsoryjnym to tylko parafraza … owszem ale zatwierdzona do użytku liturgicznego dla pożytku wiernych , a nie do dowolnego podważania myśląc że inaczej było by lepiej.

https://youtu.be/zAmlcwQ_4Sw?t=13m53s

Wskazywanie na „kroczenie w mocy Bożej” czyli znaków i cudów jako potwierdzenia tego że Bóg jest obecny w życiu. „Samo chodzenie do Kościoła i klękanie dla Boga nic nie znaczy”. Nawoływanie do porzucenia religijności mówiąc „Bogu nie chodzi o religijność ! Bogu chodzi o osobistą relację”. Następnie w prześmiewczy sposób opisuje postawę katolika która sprowadza się do wiecznego cierpiennictwa i drwin z Boga – sędziego.

https://youtu.be/zAmlcwQ_4Sw?t=22m52s

Zaprezentowane podczas rekolekcji stopniowanie wiary życie sakramentalne umieszcza na najniższym szczeblu wiary. „Owszem zbawienie jest możliwe – jeżeli praktykowanie sakramentalne jest uczciwe, ale nie ma znajomości Boga ani Jego Słowa” :

https://youtu.be/zAmlcwQ_4Sw?t=50m32s

„Fałszywi charyzmatycy IV wieku utożsamili łaskę Ducha Świętego z psychologicznym doświadczeniem jej obecności w duszy. Występując przeciw nim,

Ojcowie Kościoła podkreślali, że zjednoczenie modlącej się duszy z Bogiem dokonuje się w tajemnicy, a zwłaszcza przez sakramenty Kościoła.

Głosili ponadto, że może ono dokonywać się nawet przez doświadczenia smutku lub głębokiego bólu. Wbrew opinii messalian, tego rodzaju uczucia niekoniecznie są znakiem, że Duch Święty opuścił duszę. Mogą natomiast stanowić – jak zawsze wyraźnie utrzymywali mistrzowie życia duchowego – autentyczny udział w opuszczeniu przeżytym przez Chrystusa na krzyżu, który zawsze pozostaje wzorem modlitwy i jej pośrednikiem.”

„Błędne formy modlitwy są nadal pokusą dla grzesznego człowieka. Skłaniają go do usiłowań pokonania dystansu dzielącego stworzenie od Stwórcy, jako czegoś, co nie powinno istnieć; do traktowania ziemskiego życia Chrystusa, będącego dla nas drogą do Ojca, jako rzeczywistości nieaktualnej; do sprawowania tego, co jest dane jako czysta łaska do poziomu psychologii naturalnej – „wyższego poznania” lub „doświadczenia”.

„Wydaje się, że owe błędne formy modlitwy, które od czasu do czasu pojawiały się w historii Kościoła, dzisiaj znów budzą zainteresowanie wielu chrześcijan, jawiąc się im jako psychologiczna i duchowa pomoc oraz jako sposób na szybkie znalezienie Boga”

Na najwyższym poziomie jest wiara w „chodzeniu w Bożej mocy” … mocy uzdrowienia – nawet psa na którego można położyć ręce i wskrzesić go do życia ! :

https://youtu.be/zAmlcwQ_4Sw?t=41m48s

A na koniec Słowo Poznania … hurtowe i masowe rozpoznawanie schorzeń , problemów oraz ogłaszanie uzdrowień co do których nie należy mieć wątpliwości – a na które nie ma ani jednego potwierdzenia dokumentami co przy setkach czy tysiącach uzdrowień przez Witka Wilka nie powinno być problemem.

www.youtube.com/watch=

https://youtu.be/e5rBlVj7Huw?t=7m47s

Piotr Aksorz