W piątek ulicami miast przeszły czarne protesty. Zwolenniczki aborcji protestujące przeciwko nowelizacji ustawy przygotowanej przez obywatelską inicjatywę „Zatrzymaj aborcję” – mającą na celu usunięcie przesłanki eugenicznej – w swym dyskursie posługują się wieloma mitami. Prezentujemy podstawowe z nich.
1. Każda kobieta w imię wolności ma prawo do wyboru czy urodzi poczęte dziecko czy nie, tym bardziej jeśli jest ono chore bądź niepełnosprawne. Nie można zmuszać kobiet do rodzenia chorych dzieci.
– Tymczasem inicjatorom projektu ustawy chodzi o co innego. Mianowicie o uratowanie tysięcy dzieci, które obecnie są zabijane przed urodzeniem – pomimo, że większość z nich jest zdolna do samodzielnego życia. Mogą one rodzicom przynosić radość i być wartościowymi członkami społeczeństwa.
Ogromną grupę dzieci zabijanych w wyniku aborcji eugenicznej, ok. 40 proc.stanowią dzieci z zespołem Downa bądź z zespołem Turnera. Są to wady genetyczne, które wcale nie oznaczają śmierci tuż po urodzeniu. Nie uniemożliwiają także wartościowego i szczęśliwego życia danej osoby i jej bliskich oraz możliwości wypełniania różnych ról w społeczeństwie. Np. osoby z Zespołem Turnera, który dotyka głównie dziewczynek, mogą normalnie funkcjonować, nie są dotknięte niepełnosprawnością intelektualną. Mogą cierpieć na problemy z płodnością oraz charakteryzuje je niski wzrost. Przykładem takiej osoby jest jedna z lekarek pracujących w Warszawie, która jest osobą z Zespołem Turnera. Bez trudności skończyła studia medyczne, a teraz specjalizuje się i pracuje w szpitalu.
Z kolei osoby z zespołem Downa są co prawda dotknięte pewną niepełnosprawnością intelektualną, ale za to cechują je rozwinięte zdolności społeczne, są pełne ekspresji i pozytywnych uczuć. W przyjaznym środowisku świetnie sobie radzą.
Ponadto znane są świadectwa osób, którym lekarze sugerowali aborcję na podstawie podejrzenia wad genetycznych u dziecka. Wiemy, że często dzieci te rodziły się zdrowe. A to dlatego, że w badaniach prenatalnych nie można stwierdzić Zespołu Downa czy innej choroby, lecz można ją tylko podejrzewać. Lekarze radzą wówczas dokonać aborcji mówiąc: “z tego dziecka nic nie będzie”, tymczasem dziecko rodzi się albo zdrowe albo w dużo lepszym stanie niż przewidywano.
2. Przygotowywana ustawa spowoduje poddawanie kobiet szczególnym torturom, związanym z urodzeniem niepełnosprawnego dziecka lub jego późniejszym wychowywaniem.
– Tymczasem szczególnym torturom poddawane są nie kobiety lecz dzieci abortowane z przyczyn eugenicznych. A to dlatego, że aby zdiagnozować możliwość choroby, dziecko musi być już odpowiednio wykształcone, czyli duże. Ustawa mówi, że można dokonać aborcji na dziecku podejrzewanym o niepełnosprawność lub chorobę do momentu uzyskania zdolności samodzielnego życia poza organizmem matki. Przyjmuje się, że jest to 24 tydzień życia, czyli 6 miesiąc ciąży. Gdyby Polacy uświadomili sobie jak duże – czyli zdolne do odczuwania bólu – dzieci są zabijane drogą aborcji, z pewnością by się temu sprzeciwili.
Każda matka, która urodziła dziecko ma – zgodnie z prawem – możliwość oddania go do adopcji. Tysiące rodzin czeka w Polsce na możliwość adoptowania dziecka, jest też wiele rodzin gotowych przyjąć dziecko obarczone chorobą bądź niepełnosprawnością. Nie istnieje żadne logiczne uzasadnienie, aby dzieci te były pozbawiane życia w okresie życia płodowego. Można zapewnić im dobrą opiekę w innej rodzinie oraz bezpieczną przyszłość.
3. Kościół jest oddzielony od państwa, nie ma zatem prawa domagać się takich rozwiązań ustawowych, które wynikałyby z jego nauki, która zakazuje aborcji. Jest to więc próba narzucenia prawu państwowemu wymagać prawa religijnego, które obowiązywać winno wyłącznie wierzących, na zasadzie ich dobrowolnego wyboru.
– Tymczasem Kościół katolicki bynajmniej nie usiłuje narzucić państwu swego wewnętrznego prawa, tak jak ma to miejsce np. w islamie. Prawo do życia każdego człowieka jest normą powszechną, bynajmniej nie wyłącznie religijną.
Inicjatywa obywatelska „Zatrzymaj aborcję” nie jest inicjatywą kościelną lecz społeczną, podjętą wiosną tego roku przez Fundację “Życie i rodzina” CitizenGO Polska. A pod projektem nowelizacji ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży podpisało się ponad 830 tysięcy polskich obywateli, zatem uzyskała ona najpoważniejsze wsparcie społeczne, spośród zgłaszanych dotąd projektów nowelizacji tejże ustawy.
Projekt „Zatrzymaj aborcję” nie jest wiec w żadnym wypadku inicjatywą o charakterze wyznaniowym, uzyskał natomiast poparcie ze strony Konferencji Episkopatu Polski. To całkiem oczywiste, gdyż obrona życia ludzkiego od momentu poczęcia do naturalnej śmierci jest jednym z ważnych punktów nauczania Kościoła, który we współczesnym świecie koncentruje się na obronie praw człowieka, o ile są one zagrożone. To prawo Kościoła, a nawet spoczywający na nim obowiązek ochrony życia ludzkiego na każdym etapie jego trwania, konsekwentnie podkreślał w swym nauczaniu m.in. św. Jan Paweł II.
4. Projekt „Zatrzymaj aborcję” jest skutkiem aliansu miedzy Kościołem a PiS, które w ten sposób pragnie zaskarbić sobie poparcie Kościoła w kolejnych wyborach.
– Nie istnieje alians Kościoła z PiS w przedmiocie nowelizacji ustawy aborcyjnej. Fakty pokazują, że PiS nie jest gorącym zwolennikiem obywatelskiego projektu „Zatrzymaj aborcję”, gdyż obawia się spadku poparcia z tego powodu. Dlatego np. sejmowa komisja polityki społecznej i rodziny odwołała swoje przedwczorajsze posiedzenie, na którym posłowie mieli rozmawiać m.in. o projekcie “Zatrzymaj aborcję”. “Gratuluję znalezienia kolejnego wybiegu, aby nie podejmować prac nad #ZatrzymajAborcję i aby dzieci z Downem dalej były zabijane” – skomentowała na Twitterze decyzję komisji Kaja Godek z Fundacji Życie i Rodzina, pełnomocnik komitetu inicjatywy obywatelskiej, który złożył projekt w Sejmie wraz z 830 tys. podpisów. Świadczy to nawet o pewnym napięciu pomiędzy inicjatorami inicjatywy obywatelskiej „Zatrzymaj aborcję”, a PiS.
Natomiast sam fakt skierowania do procedowania w Sejmie projektu ustawy, nie może być interpretowany jako wyraz jednoznacznego poparcia dla projektu „Zatrzymaj aborcję” przez Prawo i Sprawiedliwość. Jest raczej konsekwencją wcześniejszych obietnic tej partii o szacunku dla projektów obywatelskich, tym bardziej tych, które uzyskały tak masowe poparcie społeczne.
