Fundamentaliści, stosując przemoc terrorystyczną wierzą, że realizują teologię końca czasu i są narzędziem sądu bożego wymierzonego przeciwko grzesznemu światu. Zgodnie z teorią przemocy eschatologicznej René Girarda religijność fundamentalistyczna przechodzi trzy fazy stereotypizacji: kryzys – sprawca – ofiara.
W teologii politycznej Al-Kaidy trudno doszukiwać się racjonalnego (w weberowskim sensie) programu politycznego. Poza silną ekspresją nienawiści do cywilizacji Zachodu połączoną z nieuznawaniem ONZ i systemu prawa międzynarodowego znajdziemy jedynie postulaty wyprowadzenia wojsk amerykańskich z Półwyspu Arabskiego, zniszczenia Izraela oraz mglistą ideę utworzenia neokalifatu w następstwie rewolucji slamskiej w krajach muzułmańskich. Postulaty te mają jednak charakter ogólnikowy, pozostając raczej
w sferze religijno-politycznej utopii aniżeli realistycznej strategii politycznej.
Studia Sociologica VI (2014), vol. 1, p. 83–98
Robert Borkowski
Krakowska Akademia im. A. Frycza-Modrzewskiego, Polska
https://drive.google.com/file/d/0BwuuniaB1InLcDdzZ3lDQXpIRzg/view?usp=sharing
Wnioski
1. Fundamentalizm islamski to nic innego jak powrót do starej herezji manichejskiej z jako Kościół skutecznie walczył i zapobiegał na przestrzeni wieków.
2. Islam nie potrafi kontrolować ekstremizmów z czym Kościół potrafi sobie poradzić od wieków.
3. Idea „świętej wojny” to nauki niektórych nauczycieli Islamu, które trafiły na podatny grunt ludzi łączących religie, polityka i ideologię. Bin Laden poznał je w trakcie studiów w Egipcie.
4. Fundamentalizm islamski to utopia. Ważniejsze są ofiary w jej imię nic jakikolwiek program polityczny. Czysty nihilizm
5. Dla ideologii potrzebny jest zawsze jakiś „kozioł ofiarny” . dla fundamentalizmu islamskiego jest to m.in. „zgniły Zachód”. Nie można się z nim asymilować tylko zniszczyć.