apologetyka

Toronto Blessing w ostatnim czasie stało się nazwą powszechnie używaną podczas próby  ostrzegania przed duchowym zwiedzeniem. Jednak bardzo często nadużywa się tego stwierdzenia, lub używa go bez świadomości, co naprawdę oznacza. Uczestnicząc w wielu rozmowach, a także słuchając  i czytając pojawiające się dyskusje na ten temat, nigdzie nie trafiłem na informacje, które w sposób zwięzły i niemniej szczegółowy wyjaśniały by co dokładnie oznacza zwrot „Toronto Blessing”. W tym krótkim jak na moje standardy tekście, postaram się w dość precyzyjny sposób opisać czym jest dokładnie zwiedzenie „Toronto Blessing”. Opiszę również to w jakiej postaci występuje ono w dzisiejszych czasach, a także (w osobnym tekście) przedstawię liczne powiązania i fascynacje nim wśród katolickich liderów i grup charyzmatycznych. Tekst ten będzie jedynie skrótowym przebrnięciem przez zagadnienie „Toronto Blessing”, który pozwoli na uzyskanie podstawowej wiedzy na jego temat. W tym tekście również posłużyłem się nigdy dotąd nie publikowanymi tłumaczeniami opisów ze stron anglojęzycznych, za co z całego serca dziękuję Robertowi.
Początek „Toronto Blessing”
„Toronto Blessing” w naszym ojczystym języku oznacza Błogosławieństwo Toronto. Nazwa ta odnosi się oczywiście do miasta Toronto (Kanada) w którym miało mieć miejsce „spektakularne wylanie”, czy też „nadzwyczajne” błogosławieństwo Ducha Świętego. 
Małżeństwo John i Carol Arrnott przez wiele lat byli przywódcami lokalnego zboru w Stanford (prowincja Ontario). Około roku 1988r otrzymali  wewnętrzne przekonanie (proroctwo), mówiące, że Bóg chce aby rozszerzali swą działalność. Idąc za tym głosem utworzyli kolejny „kościół” w Toronto o nazwie „Kościół Winnicy Lotniska Toronto” (Toronto Airport Vineyard Church – TAVC). Z czasem właśnie tam przenieśli swoją główną działalność. Po pewnym czasie zbór ten został włączony do większej sieci zborów zielonoświątkowych o nazwie „Chrześcijańska Społeczności Winnicy”  (Vineyard Christian Fellowship VCF). 
W roku 1993 państwo Arrnott wyjechali do Argentyny gdyż słyszeli, że tam ma miejsce wielkie duchowe przebudzenie przejawiające się przez ludzi wyjątkowo obdarzanych mocą Ducha Świętego. Jednym z nich był Carlos Annacondia, który wywarł ogromne wrażenie na państwu Arrnott. 
Po powrocie do Toronto, i zebraniu wielu doświadczeń w Argentynie, państwo Arnott oczekiwali, że coś przełomowego dokona się w ich zborze. Będąc na konferencji pastorów Winnicy, usłyszeli o Randym Clarku – pastorze posiadającym szczególne namaszczenie. Namaszczenie to Randy Clark otrzymał od  Rodney Howard-Browne`a – wiernego ucznia Kennetha Hagina – zielonoświątkowego ojca Ruchu Wiary lat 60-tych. Zaproszono więc pastora Randego Clarka do posługi i głoszenia nauk w zborze w Toronto. Dokładnie 20-go stycznia 1994r Randy Clark po raz pierwszy zagościł w Toronto. W spotkaniu brało udział ponad 120 osób, które były pod ogromnym wrażeniem jego niesamowitej charyzmy oraz sposobów prowadzenia modlitwy. Pastor Randy Calrk dzielił się osobistym przeżywaniem obecności Ducha Świętego, którym jak twierdził „upijał się” wielokrotnie. W czasie prowadzonego nabożeństwa, zaczęły się dziać zaskakujące rzeczy, które w ogólnym odbiorze zostały uznane jako spontaniczne manifestacje działania Ducha Świętego. Wielu uczestników spotkania zaczęło padać na podłogę, inni doświadczali drżenia rąk i całego ciała. Pojawiły się napady histerycznego śmiechu, którego nie można było opanować. Inni z kolei zaczęli naśladować zwierzęta, poruszając się po podłodze na czworaka lub naśladując różne odgłosy jak szczekanie czy gdakanie. Pastor John Arnott nazwał to „wielką ucztą Ducha Świętego”. Z czasem zjawisku nadano nazwę „Toronto Blessing” (Błogosławieństwo z Toronto), które dynamicznie rozprzestrzeniało się na inne zbory zielonoświątkowe, przyciągając tysiące osób na prowadzone spotkania. Po tym wydarzeniu państwo Arnot zostali zaproszeni do głoszenia i posługi w sąsiednim mieście. Okazała się, że chociaż nie było tam pastora Randego Clarka, to zaczęły się dziać tam te same rzeczy co w Toronto. Państwo Arnot zrozumieli, że to ponadnaturalne namaszczenie może być przenoszone nie tylko przez Randego Clarka, ale również przez cały zespół modlitewny – „Tą moc można przekazywać innym”. Zespół modlitewny z Toronto otrzymał również wizję mapy świata z ogromnym pożarem zapoczątkowanym właśnie w Toronto. Pożar ten rozprzestrzeniał się na cały świat. Spełnieniem tej wizji miały być tłumy napływające do wspólnot Winnicy, gdzie miały miejsce „manifestacje mocy” zapoczątkowane przez pastora Randego Clarka. Popularność wydarzeń w Toronto była tak wielka, że szybko zamieniono 400 osobową salę konferencyjną  na 4000 halę. Do dziś zbór w Toronto odwiedziło ponad 2mln osób.
http://www.johnandcarol.org/updates/the-toronto-blessing-what-is-it
Tak wygląda w dosyć szczegółowy sposób historia powstania duchowości „Toronto Blessing”. 

Pastor Randy Clark nigdy nie odciął się od tych wydarzeń. Do dziś mówi o nich w kontekście potężnego wylania Ducha Świętego współczesnych czasów. 

• Randy Clark stanowczo broni „Toronto Blessing” 

 
Randy Clark mówi, że to wydarzenie trwające około 12,5r. było jednym z najważniejszych wydarzeń w historii współczesnego kościoła. Historia kościoła w ujęciu pastora Randego Calrka, jak i innych zielonoświątkowych pastorów, jest zupełnie inna niż historia Kościoła Katolickiego, zbudowana na filarach Pisma Świętego i Tradycji.
 

• Owocem „Toronto Blessing” są miliony osób zbawionych na całym świecie.

 
Otóż zbawienie w pojmowaniu pana Randego Clarka jest typowe dla duchowości zielonoświątkowej. Zbawionym jest ten kto uwierzy w Chrystusa i przyjmie chrzest w Duchu Świetnym oraz uzna Pana Jezusa jako swojego osobistego Pana i Zbawiciela. Stoi to w sprzeczności do nauczania katolickiego. Jako katolicy wierzymy że aby osiągnąć zbawienie niezbędne jest życie sakramentalne stan łaski uświęcającej, a także dobre uczynki,  które do zbawienia prowadzą.
 

• Owocem „Toronto Blessing” jest działalność charytatywna i społeczna.

 
Według Randego Clarka i innych pastorów nurtu TB,  działania charytatywne i społeczne są owocem duchowości której nauczają. Działalność charytatywna i społeczna nie może być potwierdzeniem tego, że to co głoszą i w co wierzą zwolennicy nurtu TB jest prawdą. W wielu przychylnych opiniach na temat TB wygłaszanych również przez katolickich liderów jak i księży, panuje powszechna fascynacja tą aktywną działalnością charytatywną. Owszem działania te są bardzo pożyteczne i potrzebne. Jednak to co robią propagatorzy ruchu TB jest bardzo ściśle powiązane z tym w co wierzą. Wszelkie próby zbliżenia się do tej duchowości, nawet w założeniach mających na celu pochwałę działalności społecznej, prędzej czy później kończą się przejęciem pewnej części głoszonych nauk. Inaczej mówiąc, to tak jakby ktoś twierdził, że pali papierosy  ale się nie zaciąga. 
 
Zawsze do organizmu przedostaną się pewne szkodliwe toksyny. Ten prosty schemat można przełożyć na sferę duchową. Podam jeszcze inny przykład. To tak, jakby ktoś praktykował Jogę, twierdząc że to takie zwykłe ćwiczenie fizyczne. Również i w tym przypadku zawsze niesie to za sobą pewną duchowość burzącą wiarę katolicką. Dodam jeszcze że cały nurt TB zbudowany jest na dwóch głównych wydarzeniach. Są nimi tzw. wylanie Ducha Świętego na początku XXw w szkole biblijnej Charlesa Parchama oraz tzw. przebudzenie przy Azusa Street w L.A. Wszyscy liderzy ruchu TB wskazują na te dwa wydarzenia, jako przełomowe w historii kościoła i w pełni się z nimi integrują. Nawet jeżeli jakiś katolik odcina się od TB, a z drugiej strony twierdzi że wspomniane przed chwilą wydarzenia były dziełem Ducha Świętego, to i tak kieruje swoją wiarę na tory nurtu TB. 
 
Jak wyglądają spotkania z Randym Clarkiem świetnie pokazuje film z portalu Zwiedzeni.pl: